Filmy ziemia, polska

Pawlak (Wacław Kowalski) i Kargul (Władysław Hańcza) oraz ich wnuczka Ania (Anna Dymna) nie dość, że po raz pierwszy wyruszają za granicę, to od razu do Chicago. Na tak ekskluzywną wycieczkę zaprosił ich brat Kazimierza, John. Na miejscu czekają ich jednak smutne wiadomości i nowe wydarzenia. Jest to ostatni film z serii o perypetiach zwaśnionych rodzin.

Historia trzech przyjaciół, którzy decydują się na założenie fabryki włókienniczej.

Wiosna 1945 roku. Oddziały I Armii Wojska Polskiego zbliżają się do Wału Pomorskiego. Brnąc przez błoto, zalane leśne trakty mozolnie zbliżają się do Kołobrzegu. Niemcy nie zamierzają poddać się bez walki i zacięcie bronią swych pozycji. Kompania dowodzona przez porucznika Kotarskiego, której radiowy kryptonim brzmi „Jarzębina”, bierze czynny udział w zmaganiach. Żołnierze są już zmęczeni walką. Chcą wracać do swoich najbliższych, marzą o spokojnym, cichym, własnym kawałku ziemi. Po wkroczeniu do Kołobrzegu walki toczą się o każdy dom, każdy pokój, każdy skrawek ziemi. Po ciężkim boju polscy żołnierze wypierają hitlerowców z miasta i dochodzą do Bałtyku. Niestety nie wszyscy. Nie ma wśród nich już porucznika Kotarskiego i wielu jego towarzyszy.

Bohaterem jest stary i zamożny chłop Ślemień. Staje w opozycji do małorolnych chłopów. Jego postawa jest odrzucana przez mieszkańców wsi, jest przez nich pogardzany. Nie potrafi odnaleźć się w nowej rzeczywistości, gdzie coraz większe wpływy zaznacza miasto.

Do Polski przyjechali goście z Ameryki, a było ich trzech. Jeden, człowiek interesu, zamierza skupić ziemie z pól bitewnych, żeby ją spieniężyć z zyskiem za granicą. Drugi szuka żony w swojej rodzinnej, góralskiej wiosce, a trzeci chce odwiedzić rodzinę stryja. Czy ich podróż będzie udana?

Wiosna 1945. Mała wioska, której społeczność żyje nadal według ustalonych od wieków praw. Wieść o reformie rolnej dotarła i tutaj, nowa władza ustanowiła już swoich przedstawicieli, jednak mieszkańcy nadal zachowują nieufność, czekają, co przyniesie jutro. Grunta dworskie nie zostały jeszcze podzielone, a w pałacu wciąż mieszka hrabia z siostrą i córką. Dawny klucznik Kazimierz nadal odnosi wieczorem klucze wygłaszając jak zawsze tę samą formułkę "posprawdzało się panie hrabio, pozamykało, stworzenie jeść dostało na całą noc...".